Spring naar content

Beperking en sociaal beleid – gezondheidseffecten

Het hebben van een beperking kan extra lasten met zich meebrengen wanneer men te maken heeft met sociaal beleid.

 

Impact van sociaal beleid op gezondheid bij een beperking

Mensen met een beperking die te maken hebben met sociaal beleid kunnen ervaren dat er geen rekening gehouden wordt met hun omstandigheden, bijvoorbeeld wanneer zij verplicht aan activiteiten moeten deelnemen. De regelingen zorgen voor verlies in zelfvertrouwen en waardigheid en een gevoel van onmacht. Mensen ervaren daardoor meer angst en het zorgt ervoor dat zij minder goed werk kunnen zoeken. Het heeft dus een negatieve impact op (mentale) gezondheid.

Een ander onderzoek keek naar de effecten van bezuinigingen die invloed hadden op het aanvraagproces van een uitkering. Men had het gevoel gelabeld en beschuldigd te worden. Zij ervaarden meer stress en angst. Als men afhankelijk wordt van familie, zorgt dat voor meer stress en negatieve emoties. Daarnaast wordt het systeem als complex en ontmenselijkend ervaren en zorgde het voor veel wantrouwen.

Als mensen met een beperking meerdere keren moeten bewijzen dat ze ergens recht op hebben, zorgt dat voor boosheid en frustratie. Ook zorgt het er soms voor dat mensen traumatische ervaringen herbeleven. Daarnaast ervaren zij constante stress omdat zij onzeker zijn over of ze de uitkering nog wel mogen houden.

Door het stigma in de maatschappij, rondom het hebben van een beperking én werkloosheid, krijgt men het gevoel oneerlijk, onbeleefd, respectloos, neerbuigend en soms dreigend behandeld te worden. Dat zorgt voor angst, verlies van zelfvertrouwen, zelfveroordeling, internalisatie van het stigma, schaamte, twijfels, machteloosheid en hopeloosheid.

Wanneer men steun krijgt van hun sociale netwerk, zorgt dat voor minder isolatie en meer motivatie. Wel kan het zorgen voor minder comfort en schuldgevoelens. Daarnaast helpt het voor sommigen om de overheid als de oorzaak van moeilijkheden te zien. Dat maakte het men makkelijker om het stigma van zich af te zetten.

Implicaties voor beleid

  • Zorg ervoor dat beleidsregelingen aansluiten bij de omstandigheden van de inwoner, bijvoorbeeld wanneer deze een beperking heeft. Denk hierbij aan het verminderen van deelname aan verplichte activiteiten.
  • Beperk, waar mogelijk, het aantal momenten waarop iemand met een beperking moet aantonen waar zij recht op hebben.
  • Bied mensen met een beperking die te maken hebben met sociaal beleid extra steun om  beter om te gaan met de negatieve (gezondheids)effecten die zij kunnen ervaren.


Auteur: Eline van Bennekom; Wageningen Universiteit, in samenwerking met Universiteit Utrecht, Hogeschool Utrecht, Universiteit Leiden en I&O Research Gemeente Amsterdam. Met financiering van de Nationale Wetenschapsagenda, mogelijk gemaakt door NWO en ZonMw.

Onderzoek naar uitgevoerd beleid:

  • Interviews en focusgroepen met 33 mensen die een uitkering (Universal Credit) ontvingen en 37 andere betrokkenen in Engeland uitgevoerd door onderzoekers van verschillende universiteiten.
  • Interviews met 15 mensen met een beperking in Engeland die afhankelijk zijn of waren van een uitkering waarbij zij moesten deelnemen aan activerende activiteiten.
  • Interviews met 17 mensen met mentale problemen en 11 andere stakeholders in gebieden waar veel armoede is in Engeland uitgevoerd door onderzoekers van verschillende universiteiten.
  • Interviews met 17 mensen die een uitkering hebben wegens hun ziekte/beperking in het Verenigd Koninkrijk uitgevoerd door onderzoekers van King’s College London en Mind in Croydon.
  • Interviews met 15 mensen met een ziekte/beperking voor lange termijn die verandering in hun uitkering ervaren hadden in Verenigd Koninkrijk uitgevoerd door onderzoekers van University of Hertfordshire en  Centre for Welfare Reform.

Cheetham, M., Moffatt, S., Addison, M., & Wiseman, A. (2019). Impact of Universal Credit in North East England: A qualitative study of claimants and support staff. BMJ Open, 9(7). doi:10.1136/bmjopen-2019-029611

Hamilton, L., & Mulvale, J. P. (2019). “Human Again”: The (Unrealized) Promise of Basic Income in Ontario. Journal of Poverty, 23(7), 576-599. doi:10.1080/10875549.2019.1616242

Mattheys, K., Warren, J., & Bambra, C. (2018). “Treading in sand”: A qualitative study of the impact of austerity on inequalities in mental health. Social Policy and Administration, 52(7), 1275-1289. doi:10.1111/spol.12348

Mehta, J., Taggart, D., Clifford, E., & Speed, E. (2021). “They say jump, we say how high?” conditionality, sanctioning and incentivizing disabled people into the UK labour market. Disability and Society, 36(5), 681-701. doi:10.1080/09687599.2020.1766422

Shefer, G., Henderson, C., Frost-Gaskin, M., & Pacitti, R. (2016). Only Making Things Worse: A Qualitative Study of the Impact of Wrongly Removing Disability Benefits from People with Mental Illness. Community Mental Health Journal, 52(7), 834-841. doi:10.1007/s10597-016-0012-8

Saffer, J., Nolte, L., & Duffy, S. (2018). Living on a knife edge: the responses of people with physical health conditions to changes in disability benefits. Disability and Society, 33(10), 1555-1578. doi:10.1080/09687599.2018.1514292